این پست فقط برای اونایی خوبه که دوست دارن برن بالا اما لحظه به لحظه پایین تر میان.یعنی آرزوهای زیاد و بزرگی دارن اما به هیچ کدوم نمی رسند. همیشه افرادی هستند که آرزوهای بزرگی دارن اما به هیچ کدومشون نمی رسند.آیا دلیلش رو می دونید؟ من هم مثل همه ی شما از هزار تا آرزو به یکیش بیشتر نمی رسیدم.واضح تر میگم.من یه آدم کوچیک بودم با آرزو های بزرگ.البته این مثل همه ی شما فقط چیزی بود که فکر می کردم.اما روزی یکی از معلمانم مرا دید که خیلی تو فکر و غمگین بودم.از من پرسید چی شده؟بهش گفتم چرا من به آرزوهام نمی رسم؟ اون این کار رو انجام داد: به من گفت هفته ی دیگه باید یک کیلومتر راه را در 5 دقیقه طی کنی.حتما شما می گویید غیر ممکنه.درسته چون من هم به معلمم گفتم غیر ممکنه.اما اون گفت غیر ممکن غیر ممکنه. من هیچ تلاشی نکردم.یک هفته گذشت.معلمم گفت شروع کن.اما هنوز پانضد متر نگذشته بود که خسته شدم و تازه 4 دقیقه هم گذشته بود.اما معلمم بهم گفت یک هفته دیگه فرصت داری تمرین کنی.اما این دفعه واقعا تمرین کردم.اونقدر تمرین کردم که دیگه به نظرم داشتم برای مسابقات دوی جهانی آماده می شدم. یک هفته گذشت.معلم دوباره گفت شروع.اصلا باورم نمی شد.در همون 4 دقیقه که دفعه ی قبل پانصد متر دویده بودم ایندفه یک کیلومتر دویدم.پس نتیجه می گیریم: آرزوهای ما یعنی در صد تلاش ما برای رسیدن به آنها و آرزو چیزی نیست که امکان پذیر و غیر ممکن باشه. لطفا تو نظراتتون بنویسید با من و معلمم موافق هستید یا نه.اگه شما هم داستانی شبیه به این دارید تو نظرات بنویسید تا بگذارم تو وبلاگ.